Goudmijnbouwbedrijven gaan ervoor (ondanks de algemene desinteresse)

Maandelijkse inzichten in de goudmarkt en de economie van Imaru Casanova, Portfolio Manager, met haar unieke visie op mijnbouw en de voordelen van goud voor uw portefeuille.

Weinig liefde voor goud (en nog minder voor de mijnwerkers)

De goudprijs veranderde weinig in februari en sloot op 13 en 14 februari onder de $2.000 per ounce, waarna het weer opveerde en de rest van de maand boven dit niveau bleef. Goud kwam uiteindelijk op 29 februari uit op $2.044 per ounce, een stijging van 0,23% voor de maand. De Amerikaanse kerncijfers en de consumentenprijsindex (CPI) voor januari lagen boven de consensusverwachtingen, waardoor de kans op een renteverlaging van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) naar later in het jaar werd verschoven en wat halverwege de maand druk zette op de goudmarkt. Goud vond later steun om tot nu toe dit jaar een gemiddelde slotkoers van $2.029 per ounce te realiseren - niet zo slecht, gezien het feit dat in dezelfde periode de Amerikaanse dollar met 2,8% is gestegen (zoals gemeten door de DXY Index¹) en de vraag naar beleggingen in fysiek goud (gemeten aan de hand van posities in door goud gedekte ETFs) met 3,7% is gedaald.

Hoewel fysiek goud de afgelopen maand schijnbaar onbemind was, was het hart van goudaandelen eigenlijk gebroken. De NYSE Arca Gold Miners Index (GDMNTR)² en de MVIS Global Juniors Gold Miners Index (MVGDXJTR)³  daalden in februari met respectievelijk 6,10% en 6,84%, waardoor de toch al aanzienlijke waarderingskloof ten opzichte van het metaal verder werd vergroot. De eerste dagen van maart hebben echter enige verlichting gebracht voor beleggers in goudaandelen, waarbij goudmijnaandelen het een stuk beter deden dan fysiek goud, nu goud nieuwe recordhoogtes bereikt. Dit zou het begin kunnen zijn van een terugkeer naar het gemiddelde, waarbij goudmijnaandelen opnieuw hun hefboomwerking op de goudprijs laten zien en beter presteren dan fysiek goud wanneer de goudprijs stijgt. Ter referentie: de GDMNTR zou ruimschoots moeten verdubbelen ten opzichte van de huidige niveaus om de piek van augustus 2011 te bereiken - er lijkt dus alleen op basis van historische prestaties nog steeds een behoorlijk potentieel groeipad te zijn.

Goudmijnwerkers gaan er echt voor

We waren vorige maand aanwezig bij de BMO Global Metals, Mining and Critical Minerals Conference. We ontmoetten het management van meer dan 40 goud- en edelmetaalbedrijven. Deze conferentie biedt een uitstekende gelegenheid om de polsslag van de sector te peilen, trends en thema's te identificeren en updates te krijgen van de individuele bedrijven, terwijl u mogelijk nieuwe investeringsideeën ontdekt. Dit zijn enkele van onze belangrijkste punten:

• Locatie, locatie, locatie — Het is geen geheim dat mijnbouwbedrijven te maken krijgen met veel risico's die verband houden met de regio's waar ze actief zijn. Het is echter belangrijk (en noodzakelijk als u in de sector wilt investeren) om onderscheid te maken tussen bredere jurisdictierisico's en risico's specifiek voor mijnbouwactiviteiten. We hebben bedrijven ontmoet met projecten in regio's/jurisdicties die als geopolitiek risicovol worden beschouwd – inclusief in landen als Peru, Ecuador, Guyana, Nicaragua, Papoea-Nieuw-Guinea en Ethiopië – maar waar het management schijnbaar geniet van operationele stabiliteit op deze plaatsen. Ivoorkust en Guinee lijken te worden beschouwd als plekken van stabiliteit in de complexe West-Afrikaanse regio. West-Afrika, een uitdagend rechtsgebied vanwege het geopolitieke landschap, blijft een van de beste regio’s om goudbronnen te ontdekken en te ontwikkelen vanuit het oogpunt van exploratie, vergunningverlening, arbeids- en kapitaalefficiëntie. Hoewel bedrijven voorzichtiger lijken te zijn over de voortdurende veranderingen en ontwikkelingen die plaatsvinden in landen als Argentinië, Colombia en Mexico, lijken de algemene vooruitzichten met betrekking tot de mijnexploitatie en investeringen optimistisch.
• Verwachtingen scheppen — Bedrijven zijn zich terdege bewust van het belang van het behalen van aangekondigde doelstellingen. We hebben de dringende noodzaak gecommuniceerd om gedetailleerde methodologieën te ontwikkelen waarmee bedrijven dit met succes kunnen doen, gezien de complexiteiten en de vele variabelen die betrokken zijn bij het voorspellen van productie-, bedrijfs- en kapitaalkosten voor activiteiten en projecten. Bedrijven met geavanceerde en conservatieve processen voor het vaststellen van richtlijnen zouden moeten profiteren van de aanzienlijk hogere waarderingsmultiples die gepaard gaan met het waarmaken of overtreffen van de verwachtingen.
• Opnieuw focussen op kostenbeheersing: na een golf van inflatie die de operationele en kapitaalkosten de afgelopen jaren aanzienlijk heeft doen stijgen (meestal buiten de controle van de mijnbouwbedrijven), is er een hernieuwde focus op het implementeren van kostenbeheersing en initiatieven voor kostenverlaging. Anekdotisch genoeg hoorden we ook dat de Australische arbeidsinflatie na twee jaar afneemt. Het lijkt erop dat de inflatiedruk is afgenomen, wat, in combinatie met de inspanningen van bedrijven om de kosten te verlagen, de gemiddelde kosten voor de sector op het huidige niveau zou moeten houden.
• De vrije kasstroom is overvloedig: hoewel de stijgende productiekosten de marges onder druk hebben gezet, genereren bedrijven bij de huidige goudprijzen veel liquiditeiten. Een van onze mid-tier holdings, met een marktkapitalisatie van $1,5 miljard, houdt bijvoorbeeld meer dan $640 miljoen aan contanten aan, zonder schulden. Het bedrijf keert dividend uit en probeert overnames te doen om wat geld aan het werk te krijgen. Met een operationele cashflow van meer dan 400 miljoen dollar per jaar lijkt het bedrijf echter klaar om zijn schatkist verder aan te vullen. Dit belooft veel goeds voor investeerders die op zoek zijn naar dividend, aangezien bedrijven zich inzetten voor het vaststellen van duurzame basisdividenden met potentieel voor bonus- of speciale dividenden naarmate de vrije kasstroom toeneemt.
• Overnames brengen uitdagingen met zich mee — Of het nu op asset- of bedrijfsniveau is, de integratie van nieuwe projecten en activiteiten brengt risico's en uitdagingen met zich mee. Overnemende bedrijven moeten geactualiseerde strategieën, herstructureringsplannen en operationele en financiële prognoses verstrekken. Dit verhoogt de risico's voor deze bedrijven en creëert onzekerheid op de markten. Bedrijven moeten deze risico’s kunnen beheersen in hun streven naar groei en waardecreatie. Op de lange termijn zullen acquisities vruchten afwerpen voor sterke managementteams. Op de korte termijn kunnen deze overnames echter een overaanbod op hun aandelen veroorzaken.

De goudmijnindustrie is zonder twijfel een zeer uitdagende sector. We brachten het grootste deel van onze tijd op de conferentie door met het bespreken van hun strategieën met het management en de manier waarop zij omgaan met wat volgens ons de grootste risico's voor elk bedrijf zijn. We vinden het bemoedigend om te zien dat goudmijnbedrijven hun inspanningen richten op het verminderen van de risico's voor hun bedrijven, het verlagen van de kosten, het verbeteren van de rendementen voor aandeelhouders en het streven naar gedisciplineerde groei met de deelname, de ondersteuning en ten behoeve van gastlanden en gemeenschappen op een ecologisch verantwoorde en ethische manier.

Als u meer inzichten wilt ontvangen over investeren in goud, kunt u zich inschrijven in ons abonnementencentrum.