Obligacje w walutach lokalnych rynków wschodzących błyszczą, gdy dolar amerykański i stopy procentowe się chwieją

Obligacje państwowe rynków wschodzących (EM) w walucie lokalnej osiągnęły w tym roku znacznie lepsze wyniki niż inne główne globalne klasy aktywów o stałym dochodzie. Dolar amerykański był wyjątkowo słaby od początku roku do 13 maja 2025 r., spadając o około 7% w stosunku do koszyka partnerów handlowych rynków rozwiniętych¹. Jednak siła walut rynków wschodzących, które zyskały około 4% od początku roku², wyjaśnia tylko około połowę tegorocznego zwrotu z indeksu JP Morgan GBE EM Core Index. Pozostała część zwrotu w tym roku wynika z lokalnych stóp procentowych i zmian cen obligacji, przy rentowności powyżej 7% generującej znaczny zwrot z inwestycji³. Inwestorzy powinni pamiętać, że wyniki osiągnięte w przeszłości nie są wskaźnikiem przyszłych wyników, a inwestowanie w obligacje rynków wschodzących wiąże się z ryzykiem, takim jak ryzyko walutowe, ryzyko kredytowe i ryzyko inwestowania w emitentów z rynków wschodzących.

Obligacje w walutach lokalnych rynków wschodzących znacząco wyprzedziły większość swoich odpowiedników

Źródło: J.P. Wskaźniki Morgan i ICE Data Indices na dzień 13.05.2025 r. EM Local Sov reprezentowany przez J.P. Morgan GBI-EM Global Core Index; Globalny Szeroki Rynek reprezentowany przez ICE BofA Global Broad Market Index; EM USD Sov reprezentowany przez J.P. Morgan EMBI Global Diversified Index; Global DM Sov reprezentowany przez ICE BofA Developed Markets Sovereign Bond Index; US HY Corp reprezentowany przez ICE BofA US High Yield Index; US Broad Market reprezentowany przez ICE BofA US Broad Market Index; US IG Corp reprezentowany przez ICE BofA US Corporate Index. Inwestorzy powinni pamiętać, że wyniki osiągnięte w przeszłości nie są wskaźnikiem przyszłych wyników. Nie jest możliwe inwestowanie bezpośrednio w indeks.

Lokalne obligacje rynków wschodzących pozostawały w tyle za większością innych instrumentów o stałym dochodzie w ciągu pierwszych pięciu lat minionej dekady. Jednak od tego czasu osiągnęły one lepsze wyniki niż wszystkie segmenty przedstawione powyżej, z wyjątkiem amerykańskich obligacji korporacyjnych o wysokiej rentowności i denominowanych w dolarach amerykańskich obligacji państwowych z rynków wschodzących⁴. Jednak ostatnie wyniki lokalnych obligacji rynków wschodzących wyróżniają się, szczególnie po ogłoszeniu przez USA ceł dnia 2 kwietnia 2025 r., czyli w „Dniu Wyzwolenia”, kiedy to stopy procentowe w USA gwałtownie wzrosły, a dolar amerykański również stracił na wartości. Przedstawiono kilka możliwych wyjaśnień słabości amerykańskich instrumentów o stałym dochodzie (i ogólnie aktywów dolarowych), w tym spadek zaufania do amerykańskich instytucji i wątpliwości co do roli dolara amerykańskiego jako waluty rezerwowej, wycofywanie się z lewarowanych transakcji bazowych i sprzedaż amerykańskich obligacji skarbowych przez zagraniczne banki centralne. Możliwe, że kombinacja tych lub innych czynników wyjaśnia to, co zaobserwowano. W każdym razie uważamy, że argumenty przemawiające za dywersyfikacją poza amerykańskimi stopami procentowymi i dolarem amerykańskim stały się silniejsze, a obligacje w lokalnej walucie EM są atrakcyjnym sposobem na osiągnięcie tego celu w ramach portfela o stałym dochodzie.

Oprócz korzyści związanych z dywersyfikacją uważamy, że fundamenty rynków wschodzących mogą również uzasadniać alokację w lokalne obligacje rynków wschodzących. Gospodarki rynków rozwiniętych charakteryzują się bardzo wysokimi wskaźnikami zadłużenia do PKB, deficytami fiskalnymi i rosnącą dysfunkcją polityczną. Oprócz niższych poziomów zadłużenia i bardziej zdyscyplinowanej polityki fiskalnej, rynki wschodzące skorzystały na niezależnych bankach centralnych, które priorytetowo traktowały utrzymanie inflacji pod kontrolą. Na przykład większość banków centralnych z rynków wschodzących szybko i zdecydowanie podniosła stopy procentowe wkrótce po rozpoczęciu pandemii COVID, wyprzedzając inflację⁵. Rezultatem były zarówno wysokie realne, jak i nominalne stopy procentowe. Lepka inflacja i konflikty geopolityczne mogą również utrzymywać ceny surowców na wysokim poziomie, co będzie korzystne dla walut krajów eksportujących surowce, takich jak Brazylia, Indonezja i RPA.

W ciągu ostatnich kilku lat przepływy funduszy inwestycyjnych i ETF obligacji rynków wschodzących były wyraźnie ujemne⁶, co wskazuje, że wielu inwestorów pozostaje niedostatecznie zaangażowanych w tę klasę aktywów. W rezultacie, ponowne zainteresowanie może stworzyć pozytywne tło techniczne. Biorąc pod uwagę korzystne dane fundamentalne, możliwość dywersyfikacji ryzyka związanego ze stopami procentowymi i dolarem amerykańskim oraz osiągnięcie rentowności przekraczającej 7%, uważamy, że warto ponownie przyjrzeć się obligacjom w walutach lokalnych rynków wschodzących. Jak już wspomniano, inwestorzy powinni jednak pamiętać o ryzyku związanym z tą klasą inwestycji, takim jak ryzyko walutowe, ryzyko kredytowe i ryzyko inwestowania w emitentów z rynków wschodzących.

Aby uzyskać więcej analiz, zasubskrybuj nasz biuletyn.